Za każdym razem, gdy patrzę na butelkę Paradox Jura szkockiego BrewDoga, przed oczami staje mi drugoplanowy bohater komiksów z serii Wilq - Jur, który snuje się pomiędzy kolejnymi planszami, siejąc zamęt, oburzenie i turlając dropsa. 

Na szczęście piwo, istniejącego od 2007 roku i mającego status kultowego browaru, nie ma z nim nic wspólnego. Paradox to seria piw będących imperialnymi stoutami, które leżakują w beczkach po whisky. O tym skąd browar bierze beczki po tym zacnym trunku, informuje druga część nazwy piwa. Mieliśmy więc Paradox Islay (beczki pochodziły z gorzelni na tej słynnej wśród smakoszy whisky wyspie), było Paradox Arran (beczki z wyspy Arran), a ja dostałem na urodziny Paradox Jura (beczki w którym leżakowało piwo pochodziły z wyspy Jura, która sąsiaduje z wyspą Islay). Na Jurze stworzył swoją przygnębiającą wizję świata roku 1984 Orwell. 

 

Czy Paradox Jura zachowuje coś z tego klimatu?

Ten klasztorny tripel powstaje w belgijskim rodzinnym browarze Bosteels (nota bene browar to brouwerij - sądzę, że Dariusz Szpakowski przeczytałby to na co najmniej 8 sposobów, z czego pierwsze cztery to: Lewandowski, Lewandowski, Lewandowski i Lewandowski). W browarze tym powstaje chyba najbardziej znane belgijskie ale - Kwak, słynne za sprawą specyficznych pokali, z kulą u podstawy oraz stelażem utrzymującym je w pionie.

Ale nie o tym dziś. Dziś Tripel Karmeliet. Przyjechał do mnie, tak jak kilka innych wprost z Belgii. "Cześć kuzyn, stoję w sklepie, jest tu: i tu cała litania piw, którą przerywałem sporadycznie mówiąc: weź to". To oczywiście była Karolina. Jak wygląda, jak smakuje (piwo, bo o młodej danych nie mam)? Zapraszam dalej!

Pewnego pięknego dnia postanowiłem napić się piwa jak człowiek... Naszego, polskiego, zwykłego, jasnego piwa lecz niekoniecznie w najprostszym wydaniu, lecz smaków proponowanych przez kogoś innego niż polscy hegemoni. Padło na przedstawiciela z Konstancina, Gdańska (właściwie to okolic) oraz parkę z Raciborza. Ogólnie jestem zawiedziony lecz jedno skupiło moją uwagę na tyle, że chętnie do niego jeszcze wrócę... 

Dzięki Karolinie, z Reunionu przyjechało do mnie kolejne egzotyczne piwko, tym razem nawet podwójnie egzotyczne. Bourbon Metiss z charakterystycznym ptakiem Dodo na etykiecie i kapslu (ten w wyjątkowej edycji na 50 lat browaru), to bowiem piwo owocowe.

Przekopałem szybko blog i ze zdumieniem stwierdziłem, że nie zagościło na nim jeszcze żadne piwo warzone we współpracy, czy też kolaboracji, jak określają to sami autorzy, Browaru Widawa i Tomasza Kopyry, znanego i kontrowersyjnego blogera, videoblogera, piwowara domowego, sędziego Polskiego Stowarzyszenia Piwowarów Domowych (kolejność przypadkowa). W kopyrowym zwierzyńcu były już Shark, Sęp, Orka, Czarny Kur, Kangaroo, Kawka, Renifer oraz trzej dzisiejsi bohaterowie - Borsuk, Kuguar oraz Kruk. Nie licząc trzech ostatnich dane mi było spróbować wcześniej jedynie Sharka - ekstremalnie chmielonego słonecznego ale (właśnie zaświtało mi, że wspomniałem o nim przy okazji relacji z Brackiej Jesieni, gdzie przelałem go do paszczy). Był ekstremalny - ekstremalnie pyszny. Wtedy też był tam Borsuk, którym się podjarałem i zawiodłem.

Zielonogórski Minibrowar Haust uraczył nas najczarniejszym z czarnych i najmroczniejszym z mrocznych - porterem. Jak smakuje piwo o niełatwej do odszyfrowania nazwie Robust Porter? Co kryje w smaku? I dlaczego nie jest piwem dla nudnych ludzi? Zapraszam do lektury.

Gdy w środku mroźnej, białej i przeszywającej do szpiku kości zimy lokuję w swojej lodówce trzy piwa pochodzące z Oceanu Indyjskiego, to mogę to spokojnie uznać za pierwszy podmuch wiosny. Na pierwszy ogień idzie przywiezione przez nieocenioną Karolinę piwo Phoenix. Więcej o przygodach Karoliny i o tym, jak drogę z Reunionu do Polski pokonuje piwo można przeczytać na jej blogu. Mauritius to mała wyspa (2.000 kilometrów kwadratowych to powierzchnie czterech Warszaw i czyni to Mauritius nieco mniejszym od odwiedzanego tu przeze mnie Reunionu) położona 900 km na wschód od Madagaskaru i niecałe 200 kilometrów na północny zachód właśnie Reunionu. Jak smakuje lager warzony w tropikalnych warunkach? Zapraszam dalej!

Kolaboracja to modne słowo w (nie tylko) naszym środowisku piwnym. Mimo że nie podoba mi się samo w sobie, bo przecież jest piękny jego odpowiednik - współpraca - bez ujemnego nacechowania, to po kolaboracji Tomasza Kopyry i Browaru Widawa nie musieliśmy długo czekać na kolejne. Bitwa o Anglię to współpraca toruńskiego Browaru Staromiejskiego Jan Olbracht i Bartosza Nowaka, piwowara domowego i blogera.