Piotrek z Bagien Ale Zimowe to kolejne piwo uwarzone przez bardzo prężny Browar Rzemieślniczy Jan Olbracht z Piotrkowa Trybunalskiego. Sezon grzewczy został zaznaczony poprzez wrzucenie do gara owoców jałowca i suszonych fig. Oba smaki są bardzo wyraźne, a jałowiec dominuje także zapach. Minusem tego piwa jest stanowczo zbyt duża słodycz. Rozumiem, że to taki styl, ale pojawiające się w posmakach przyprawy sprawiają, że całą butelkę trudno byłoby mi dopić. Jałowiec szczęśliwie daje nieco cierpkiej kontry, ale to wciąż zbyt mało. Aż się prosi o mniejszą słodycz i mocne chmielenie o charakterze żywicznym.

W ramach obchodzenia Świąt, szturmem zdobywająca rynek wrocławska Profesja proponuje piwo w stylu belgijskim – dubbel. No i po raz pierwszy wypuszcza piwo poniżej przeciętnej. Biorąc pod uwagę jak ciekawy i bogaty to styl, Pielgrzym zdaje się być zmęczony, choć ledwie ruszył do Częstochowy. Piwo jest niemiłosiernie płaskie i proste – mocno słodowe, chlebowe, karmelowe i zbożowe, suszone owoce widziało pod warunkiem, że piwowar w czasie warzenia jadł ciasto z rodzynkami. Na dodatek jest ten klasztorniak muśnięty drożdżami dzikimi (mniej co prawda niż kiedyś amber ale, który był po prostu kwaśny – i przez to bardzo dobry). Jest więc delikatnie kwaśne, lekko słodkie i wszystko wydaje się tu na pół gwizdka, poza alkoholem – 7,1% może nie jest specjalnie wyczuwalne w smaku, ale na pewno w plątającym się języku. Do szybkiego zapomnienia.

Paradoksalnie najciekawszym w moim odczuciu piwem okazało się to najbardziej ortodoksyjne. Browar Wąsosz (którego poprzednie świąteczne - Cicha Noc - niezbyt mi podeszło) proponuje Piwo Bożonarodzeniowe sugerując nam od razu jego leżakowanie – mnie ten lak na szyjce bardzo się podoba, piwo wygląda ekskluzywnie (etykieta także piękna!) i nadaje się na prezent. Recepturę piwa przygotował Krzysztof Czechanowski, zwycięzca VI Częstochowskiego Konkursu Piw Domowych Bractwa Piwnego. W składzie klasyka – cukier kandyzowany, imbir, cynamon, goździki, gałka muszkatołowa i przyprawa do piernika. Nie ma tu półśrodków, piwo jest potężne – ma 19° Plato i 9% alkoholu, mocno rozgrzewa i robi dobrze od środka nawet takiemu hejterowi christmas ejli jak ja. Przyprawy silnie zdominowały tu czekoladową podbudowę, a w posmaku paloność, uszczypnięcie alkoholu i niezła gorycz. W teorii nie powinno mi smakować, a w praktyce piło mi się go bardzo przyjemnie. To piwo jest „jakieś”, ciężkie, gęste, intensywne i choć nie w moich klimatach, to lepsze od wcześniejszej czwórki.

Idealnym i najlepszym piwem świątecznym okazało się jednak kooperacyjne piwo Ale Browaru i kreteńskiego browaru rzemieślniczego Σολο – Your Cretan Craft Beer, założonego przez Kjetila Jikiuna (ex Nøgne Ø). Piwo oczywiście nie jest typowo świątecznym, ale doskonale wpisuje się w zimowy klimat i moje oczekiwania. Jest jak spacer pomiędzy zielonymi choinkami, których gałęzie spowite są białym gęstym puchem, gdy wokół trzaska mróz. Saint No More w wersji 2015 to black double rye IPA, czyli podwójne żytnie czarne IPA. Piwo to potężny ciemny brąz w szkle z wielką, oblepiającą pianą. To wspaniałe połączenie aromatu słodko czekoladowego i chmielowego – tu żywicznego i cytrusowego. Miazga. Potężne ciało w smaku ma nuty orzechowe i palone, dzięki czemu umiejętnie skrywa mocne nachmielenie. Jest gorzko! Ale co tam ogromna gorycz przy aksamitnej gładkości. SNM 2015 jest świetnie ułożone, zbalansowane i po prostu rewelacyjne. 


Pod koniec 2016 liczę na bardziej odważne i nietypowe podejście do tematu piwa świątecznych. Marzy mi się sześciopak quadrupli!