Zwykle jest tak, że im więcej jest do zrobienia, tym Tomasz bardziej się spina, lepiej wszystko organizuje i jest w stanie dużo zrobić. Czerwiec, mimo że część obowiązków ulegnie redukcji, zapowiada się hardcore'owo, szczególnie że przed wylotem na wakacje (25.06.) muszę jeszcze masę rzeczy ogarnąć. Szczególnie to zaplanować te wakacje - na jakie góry w Anglii wejść i jakie browary odwiedzić. Tymczasem do opisania jest dużo i wciąż przybywa, ale nie zasypuję gruszek w popiele. Dziś ostatni wpis w tym miesiącu, dwudziesty szósty Wielopak. Co przyniesie?

Zestaw zapowiadał się bardzo ciekawie. Mamy tu drugiego polskiego Farmhouse'a - tym razem z wyraźnie zwyżkującej Pinty, Smashing Stones - kolejne piwo z BGM 4.0 przygotowane na tę okazję przez Piwotekę, kolejny odcinek dukielskiego komiksu - Szalonego Alchemika, Czerwonego Karła czyli red IPA z Fabryki Piwa, mocarną ANTYlopę, która przybiegła z Antybrowaru oraz Lemon Tree z Deer Bear. Jakichś większych obaw nie miałem, ale nie wszystkie piwa mnie ucieszyły.

Tym właśnie sloganem zaprasza w swe podwoje najnowszy multitap w Bielsku Białej. Nazywa się właśnie Środek, dając masę możliwości kreatywnym copywriterom, a ja odwiedziłem go w Dzień Matki, zabierając tam dwie mamy - w tym jedną moją. Bielscy piwosze już od dłuższego czasu cieszą się swoją świetną Piwnicą Zamkową i Browarem Miejskim, a od niedawna mają bliską mu Słodownię (sprzedają tam piwo właśnie z Browaru Miejskiego), Chmielowe Podcienia i Pigal Cafe. Poza tym mają kilka knajp z przyzwoitym piwem (to tu w lokalu na rynku, którego nazwy nie pomnę, rozkochałem się lata temu w irlandzkim Murphy'sie). Czy kolejny pub z piwem kraftowym będzie miał rację bytu? To się okaże za czas jakiś. Ja zapraszam na wizytę w Środku, opowiem dlaczego warto się tam wybrać na piwo.

Wydawało mi się, że już sporo czasu minęło, od kiedy piłem dwa piwa, o których chcę dziś napisać. Wydawało mi się, że dużo wody w Olzie upłynęło, od kiedy osobiście poznałem piwowarów browaru. Fabrica RARA, która przebiła się do szerokiej świadomości piwoszy macerując piwo z herbatami, nie warzy jeszcze nawet rok! Choć piw nie było zbyt wiele i choć każdego było tyle, że nawet dla wszystkich piwoszy w województwie by nie wystarczyło, to kiedy myślę o piwach z dodatkiem herbaty, to w głowie pojawia się przede wszystkim RARA. 

Dziś zapraszam na kolejne dwa piwa, które miałem niekłamaną przyjemność wypić. Są to Haiku (stylem bazowym jest witbier) oraz Burned Forrest (stylem bazowym jest stout owsiany). Powiecie, że to nic ciekawego? Błąd. A dalej w tekście dowiecie się czemu.

Nie mam na pisanie bloga tyle czasu, ile bym chciał. Powtarzam to jak mantrę, ale to prędko się nie zmieni i troszkę mi z tym źle. Dziś kolejny wielopak, następny już od dawna gotowy, a piw ostatnio tyle, że uzbierało by się jeszcze na pięć wielopaków. Może zacząć pisać tylko o tych dobrych piwach? Wyróżniających się? Może jeszcze zaskakująco słabych? A może... A może przestać marudzić i brać się za pisanie?

Dziś jest i ciekawie i zaskakująco. Browar Hajer dał nam białe IPA, Perun kolejne Dziedzictwo, Maryensztadt mlecznego stouta, Brokreacja american IPA, które co prawda już piłem, ale chciałem wrócić, Olimp dał "kwaśne" pale ale, a Faktoria podwójne czarne IPA.

...i Groń Jana Pawła II. Czyż to nie wspaniały pomysł na miejscówkę na piwo w gorący sobotni dzień? Początkowo mieliśmy udać się na inny szczyt Beskidu Małego - Hrobaczą Łąkę, ale ponad dwie godziny w górę mogło nie tyle zmęczyć wkrótce czteroletniego szkraba, co znudzić ją niemiłosiernie, a nas przyprawić o bóle głowy, których nie złagodziłby nawet najlepszy imperialny stout. Gdy opuszczaliśmy Jaworzno w kierunku Chrzanowa, na dalekim horyzoncie ukazały nam się poszarpane szczyty Tatr, a takich widoków nie uświadczylibyśmy z zalesionego szczytu Hrobaczej. Szybki przegląd mapy pod kątem widoków i wybór padł na krótki czarny szlak z Rzyków na Groń Jana Pawła II oraz Leskowiec. Może i Beskid Mały, ale piwo duże.

Rzut PETem od Cieszyna znajduje się Minipivovar Konicek, w którym byłem już nie raz (klik!). Wielu z Was go zna, bo warzył tam polski kontraktowiec, a niezłe piwa często goszczą w naszych sklepach. Restauracja i browar cieszą się dużą popularnością, co zobaczyliśmy w sobotnie wczesne popołudnie, kiedy to plac i taras był wypełniony ludźmi, masą rowerów, a droga wzdłuż browaru zastawiona samochodami. Nie Konicek był jednak celem naszej wycieczki, a położony całkiem niedaleko (właściwie to nawet bardzo blisko) Pivovar Kohutka.

Kiedyś sądziłem, że Minipivovar Třinec Karpentná (klik) jest położony ładnie, ale Kohutka deklasuje tamte widoki.

Katowice są miastem piwa. Ba, piwny jest nawet cały Górny Śląsk. Precyzyjniej byłoby jednak powiedzieć, że dniach 13-15 maja 2016 roku piwosze z konurbacji górnośląskiej (a nawet i z dalsza) zjechali się do katowickiej Galerii Szyb Wilson, gdzie w postindustrialnych klimatach odbywała się druga już edycja Silesia Beer Fest. Jak zaprezentowała się impreza w porównaniu do edycji numer jeden (klik!)? W tym wpisie opowiem wam o imprezie, miejscu jej odbywania się, gościach oraz o wszystkich wydarzeniach pobocznych. Gdzieś będę przemycał wrzutki o zauważonych problemach, ale tak bardziej wskazując niedociągnięcia na przyszłość. Dla nielubiących czytać podsumowanie TL;DR na końcu.

Ósmy i ostatni epizod pierwszej rundy Kato Beer Cup odbędzie w nietypowym czasie i w nietypowym miejscu. Mniej więcej w połowie drugiego Silesia Beer Fest, w sobotę o godzinie 16:30 w Galerii Szyb Wilson poleją się piwa ostatnich piwowarów w ramach katowickich bitew. Przewiduję, że ludzi będzie masa, więc trzeba będzie zmobilizować wszystkie łokcie i wywalczyć sobie próbki, bowiem tym razem będzie to żytni porter.

W szranki staną Rafał Kuberek (Browar Domowy Qbeer), Marek Zieliński (HAMISH Brewery), Jakub Kawa, Anna Jędrzejek i Artur Pankiewicz (Browar Domowy Jarząb) oraz Krzysztof Kaczmarek. Sądzę, że warto poznać ich i ich dzieła.

Trudny to dla mnie okres na pisanie bloga. Oblężony zostałem pracą zawodową i naukową, trwam w swym przyczółku pomysłów na kolejne wpisy wykraczające nieco poza recenzje, ale czasu na faktyczną ich realizację praktycznie brak. Jeszcze miesiąc z hakiem i wróci czas beztroski i piwnych wakacyjnych podróży. Tymczasem zapraszam na kolejny Wielopak, cobyście nie mieli wrażenia, że praca powoduje abstynencję. Co to to nie! Wieczorne piwo jest najsmaczniejsze. Hitem było wieczorne piwo wypite rano (w całości) i było bardzo dobre - o nim innym razem.

Dziś na tapecie orientalnie usposobiona Raduga, Solipiwko w ogrodzie dobra i zła, poczwórny Oktawio, Polska Nadzieja ze Zwolenia, bytowski Chopin bez C i dysonans poznawczy Pinty. Dziś na blogu debiutuje drugi zawierciański browar.

Po raz pierwszy na Piwnych Podróżach wybieram piwo miesiąca! Szaleństwo! Każdy miesiąc piwnego podróżowania będzie kończył się przeglądem wypitych piw, a następnie będę wybierał trzy najlepsze z nich, a w sporadycznych przypadkach wyróżniał inne, które na to zasługują. Z tego, bądź innego powodu.

Skąd ten pomysł? Jeszcze do niedawna wybór piwa miesiąca byłby trudny. Po pierwsze musiałbym dokładnie podsumowywać, co wypiłem - nie potrafię (nie mam czasu) na bieżąco prowadzić jakiegokolwiek dziennika piwnego (browarbiz to padaka, ratebeer mi się ciągle wylogowuje w komórce, a tego ostatniego przestałem używać po kilku piwach, jak się okazał, że nie ma ich w bazie). Źródłem informacji o spożytych piwach jest karta pamięci aparatu i krótkie notatki na telefonie, tudzież bezpośrednio na kompie, bowiem 95% piw i tak piję w domu. Po drugie część piw już opisałem, a część jeszcze czeka na swoją kolej - tak, stanowczo za dużo piję, a za mało piszę bloga (i to znów przy założeniu, że nie upadlam się produkując wpisy o jednym piwie) i tu znów kłania się czas, bo pomysłów jest dużo. 

Teraz jest nieco łatwiej - jakiś czas temu wprowadziłem oceny piw. Pod uwagę będę więc brał wszystkie oceny piw, które pojawiły się w danym miesiącu. Z jednej strony ograniczam się tylko do tego, co opisałem, z drugiej i tak nie jestem w stanie wypić wszystkiego. Nikt nie jest. Ja na swoją obronę mam tylko to, że piję całe piwo, nie jakieś śladowe kiperskie próbki, dzięki czemu wiem, jak piwo smakuje od początku do końca.