Bromaniacka, czyli piwowara domowego Leszka Jasińskiego, poznaliście krótko po mnie. Od naszego spotkania w sklepie z piwem rzemieślniczym minęło blisko dwa lata. Sklep w międzyczasie otworzył filię specjalizującą się krafcie, która z powodów czysto personalnych upadła, a czy sam jeszcze sprzedaje piwo rzemieślnicze, to nie wiem. Już mi nie po drodze. Z Leszkiem widujemy się na piwnych imprezach, a przed Silesia Beer Fest II zaproponował, że podrzuci mi coś ciekawego. Można powiedzieć, że było ciekawie, jeśli można tak rzec o piwie, które wyrywa z butów. Jedno bowiem mnie wyrwało, a dwa pozostałe były bardzo dobre.

Zapraszam na trzy piwa z domowego browaru Bromaniack -Wędzonego Pilsa, Brett Saisona z dodatkiem wędzonego jabłka oraz Gose.

Bardzo chciałem jechać na Festiwal do Wrocławia (nie, nie zgubiłem swojej futrzanej czapki), ale ważniejsze było skonstruowanie dziecku piaskownicy na ogródku. Karma wróciła, bo oto w sobotnie przedpołudnie ruszyłem na wycieczką do podkrakowskiej Modlniczki na dzień otwarty Pracowni Piwa.

Formuła tego wydarzenia bardzo mi się spodobała i bardzo byłem ciekaw, jak wygląda to na miejscu. Przy okazji oczywiście chciałem przyjrzeć się samemu browarowi, do którego tak blisko, a jednak mimo wszystko daleko. Dobrze, że miałem kierowniczkę wycieczki Gosię, bo inaczej musiałbym się tłuc autobusami, a dzień był wypełniony jeszcze innymi ważnymi sprawami.

Ćwierćfinały Kato Beer Cup na półmetku. Znamy już już drugiego półfinalistę i wiemy, jakie piwo będzie warzył. Wszystkiego dowiedzieliśmy się w środę 15 czerwca podczas bitwy piwowarów w Absurdalnej. W lokalu oprócz tego miały miejsce  równolegle dwa inne wydarzenia - nie da się? Poza bitwą odbył się wernisaż wystawy grafik Emilii Duki pt. Wykluczeni oraz transmisja meczów - Rumunia-Szwajcaria i Francja-Albania. Coś dla ciała, coś dla ducha i coś dla nerwicy.

Ja zamiast z Canonem biegałem z Sony, w którym nawet zoom kręci się na opak i trudno mi się przyzwyczaić, podobnie jak do rozkładu przycisków. Problemy pierwszego świata. W bitwie zmierzyli się Artur Lesiak (Hołda Chmielu) - wygrany bitwy III (klik!) i Tomasz Dawidowicz - zwycięzca w bitwie IV (klik!), a pojedynkowali się na american pale ale.

Nie każdy odwiedzony przeze mnie piwowarski przybytek odciska w pamięci piętno przyjemnego podchmielenia. Niektóre nie przypadają mi do gustu panującym klimatem lub słabością najważniejszego swojego produktu. Czasem ich opisy oczekują na opublikowane w wiecznej leżakowni, bo za dużo jest fajnych rzeczy, by pisać o tych nijakich. Przychodzi jednak taki moment, gdy gorycz codzienności daje znać o sobie i piszę o miejscu, o którym jeśli nie napiszę teraz, to nie napiszę nigdy, tak bardzo było nijakie.

Zapraszam do Dolnego Kubina na Słowacji. Miejscowości skrytej w cieniu Wielkiego Chocza (pisałem o nim tu), w której od 2015 roku "działa" rodzinny browar Kohavar. Czy może być konkurencją dla wątpliwej jakości browaru Kasztelan w sąsiednim Orawskim Podzamczu (pisałem o nim tu)?

Żyjemy w bardzo ciekawych czasach dla piwowarstwa rzemieślniczego i świata piwa w ogóle. Zmieniająca się rzeczywistość, która każe do lamusa odłożyć oklepany „złocisty trunek”, dotyka nie tylko Polski, ale można powiedzieć, że w pigułce nadrabiamy lata ewolucji sfery craft beer, jaka dokonywała się w Juesendej od lat 70. ubiegłego wieku. Wiele nadrabiamy, ale jednocześnie wiele procesów, które obserwujemy dziś na rodzimym gruncie, jest odbiciem tego, co dzieje się równolegle  za oceanem. Jednym z nich jest dyskusja o potrzebie wyznaczania granic stylów piwa oraz tego, co reprezentują. 

Potrzeba napisania kilku słów o stylu session IPA pojawiła się jeszcze przed bitwą w ramach katowickiego Beer Cup, którego bohaterem była właśnie sesyjna IPA, gdy nie bardzo wiedziałem, co o tym stylu napisać. Dla mnie sesyjna IPA to taki oksymoron. Przyzwyczailiśmy się, że IPA są charakterystyczne, mocno nachmielone, intensywne, walące aromatami w nos, miażdżące smakami i goryczą. Jak pogodzić to z sesyjnością, która zresztą rozumiana jest u nas dwojako, i czy to się rzeczywiście kłóci? Przy okazji rozważań na temat stylu session IPA powiem wam, dlaczego dla amerykanów z Beer Judge Certification Program india pale ale i IPA to już nie to samo. 

Z duszą na ramieniu jechałem do tego słowackiego browaru. Po pierwsze dlatego, że otwarto go nie tak dawno temu (bodajże 19.02.2016 r.) w jednym z najbardziej turystycznych miejsc w Słowacji, a po drugie ponieważ pobieżna lustracja strony internetowej napełniła mnie obawą o przeroście formy nad treścią. Niemniej jednak skoro już byłem w Wielkiej Fatrze, to nie mogłem nie podjechać do tego, naprawdę pobliskiego, browaru. Dziś więc kilka słów o tym paśmie górskim, miejscowości Donovaly, a także oczywiście o browarze i tamtejszych piwach. Bardzo warto przeczytać.

2. czerwca w Absurdalnej odbyła się pierwsza ćwierćfinałowa bitwa katowickich potyczek piwowarów Kato Beer Cup. Pod wieloma względami była rekordowa. Nigdy do tej pory bitwa nie odbywała się czasie tropikalnej pory deszczowej, ale Polska chyba przeniosła się w strefę międzyzwrotnikową i od kilku dni leje jak z cebra, a przy tym jest duszno i parno. Nigdy wcześniej nie było w Absurdalnej tak pusto, co możemy chyba spokojnie zrzucić na karb absurdalnej pogody, tylko najtwardszym beergeekom chciało się w takich warunkach wyciągać kajak i wiosłować do centrum Katowic. Nigdy wcześniej nie oddano tak małej liczby głosów w bitwie. Czy to wina grodziskiego, czy może jak zwykle przewodniczącego Rady Europejskiej?

W pierwszym ćwierćfinale swoje piwa grodziskie (przez niecnych hejterów zwane wodziskimi lub wodą po frankfuterkach - przy okazji protestuję przeciwko obrażaniu wody po frankfuterkach;) zaprezentowali zwycięzcy dwóch pierwszych bitew - Łukasz Wróblewski (klik) i Sławomir Winiarski (klik). Kto awansował do półfinału i co tam będzie warzył?

W tamtym miesiącu po raz pierwszy w historii bloga przyznałem tytuły piw miesiąca. Złotą, Srebrną oraz Brązową Piwną Podróżą zostały uhonorowane najlepsze piwa, jakie wypiłem w kwietniu. Niekoniecznie piwa najnowsze i premierowe, ale też takie które w moje łapki wpadają nieco później. Spodobało mi się i kontynuuję tę zabawę wybierając najlepsze piwa maja.

Ponad dwa tygodnie minęły od ostatniej bitwy w ramach pierwszej rundy Kato Beer Cup, a czas i chęć na napisanie formalnej relacji pojawiły się dopiero teraz. Po trosze dlatego, że  odbywała się ona w czasie Silesia Beer Fest II, a o tym wydarzeniu pisałem wcześniej. Wszystkie najważniejsze informacje znalazły się właśnie tam. Teraz czas na małe podsumowanie samej bitwy, której motywem przewodnim był żytni porter.