Mam ogromny sentyment do belgijskiego piwowarstwa, bo to od niego rozpoczęła się moja własna piwna rewolucja. To właśnie piwa z Belgii wydobyły dla mnie bogactwo tego świata i przyczyniły się do powstania bloga. Belgia to piwa klasztorne, szczególnie trappistowskie, dziesięcioprocentowi mocarze, witbiry, saisony, oczywiście wszelakie lambiki, ale także inne kwaśne piwa. Bardzo lubię "pielgrzymki" z kielichem w ręku do kraju Flamandów i Walonów. Czasem to ekspedycje w nieznane, a czasem wojaże w swojskie rejony.

Gdy ktoś mnie pyta, jakie piwo można polecić w ciemno, pierwszą odpowiedzią jest zawsze: "Kup coś z browaru Trzech Kumpli". To pochodnia w jaskini polskiego kraftu. Jeden z wciąż nielicznych podmiotów, którego piwa są nie tylko równe, ale także na bardzo dobrym poziomie. Początki nie były wcale łatwe i giną już w mrokach dziejów i warzenia w Wojkówce. Obecnie (po niewielkich podróżach) browar warzy swoje piwa w Browarze Jana w Zawierciu. Na blogu do tej pojawiła się spora część piw Trzech Kumpli - Native American i sztandarowe piwo PanIPAni (klik!), Califia (klik!), Goedemorgen (klik!), American Beauty (klik!), w relacji z Bieszczad pojawił się nawet Blackcyl, do którego dziś wracam, bowiem warto!

Dziś mam na tapecie Startera, Tripadelic, Piece of Cace i rzeczonego Blackcyla. Trzy pierwsze pite dawno temu, a do opisania ich wreszcie skłonił mnie właśnie wypity dzień przed terminem przydatności black india pale ale.

Oto jeszcze dobrze nie powróciliśmy z Mazur, a już udało nam się wybrać na kolejne kranoszlajanie po katowickich multitapach. Wszystko za sprawą wizyty w ojczyźnie Radosława, u którego w Anglii spędziłem niedawno świetne dwa tygodnie. Przesiadka na inny pociąg zaowocowała wizytą w trzech piwiarniach - Absurdalnej (dzięki chłopaki za pomoc!), Upojonych i Browariacie. W pierwszej knajpie dołączyli do nas Słoniu i Magda, był to więc prawdziwy uniwersytecki reunion.

W zestawie znalazły się piwa takich browarów jak: Antybrowar, Roch (razy dwa), Browar Łańcut, Pracownia Piwa, Bazyliszek, Camba (razy dwa) i Schönramer (razy dwa). Dwóch piw też się nie napiłem...

Ostatnie Kranoszwendanie w Katowicach nie pominęło świątyni pierwotnego kraftu w stolicy Górnego Śląska, czyli sklepu na Mariackiej. Do wytęsknionego quadrupla z De Struise dorzuciłem dwa piwa, których wcześniej na oczy nie widziałem, a działalność browaru do tej pory była dla mnie owiana nutką tajemniczości i klasycznej niedostępności towaru. Piwa z etykietą Osowa Góra pochodzą z Kujawskiego Browaru Regionalnego z Bydgoszczy. Oto runął pierwszy bastion mej ignorancji. Święcie byłem przekonany, że Osowa Góra to jakaś kujawska wieś (tak było de facto do 1959 roku), a to zwyczajnie dzielnica Bydgoszczy. Nie gańcie mnie proszę, gdybym napisał na piwie Pogoń, to myślelibyście o Szczecinie, a nie dzielnicy Sosnowca, a w przypadku piwa zagórskiego, wasze myśli skierowałyby się na Zagórz u wrót Bieszczadów, a nie dzielnicę mojego dzieciństwa.

Zapraszam na piwny debiut na blogu i kilka słów od ojca prow... założyciela i piwowara Kujawskiego Browaru Regionalnego.

Północna część Polski nie jest moim naturalnym siedliskiem. Morza, a w szczególności „kurortów” wypoczynkowych, szczerze nie cierpię, a na Mazurach byłem tylko raz. Do tego roku. Niezaprzeczalne piękno tych okolic sprawiło, że z pewnością wrócę tam, by czerpać siły z mazurskich jezior. Kiedy już byłem tak daleko na północy, żal było nie wykorzystać okazji, aby odskoczyć na chwilę na Warmię i zobaczyć Browar Kormoran.

W olsztyńskie przedpołudnie w biurze browaru wita nas Paweł, z którym wcześniej umówiłem się na zwiedzanie i rozmowę. Rozmawiamy o historii browaru, jego początkach i teraźniejszości, o rynku piwowarskim, o warzeniu, stylach piwnych, planach Kormorana, o przekraczaniu granic, a przede wszystkim o filozofii. Filozofii, która stoi za warzeniem piwa w Browarze Kormoran, bo to ona przebijała się najmocniej w czasie naszej dwuipółgodzinnej rozmowy. Czym dla właścicieli i pracowników Kormorana jest piwo? Jak to jest warzyć między młotem kraftu i kowadłem koncernu? Czym właściwie jest browar regionalny?

Bardzo lubię przeglądać na zaprzyjaźnionych blogach relacje z wyjść do knajp. Z przyjemnością czytam opisy degustacji oraz refleksje około pubowe. Sam mam z tym ogromny problem. O ile jeszcze piszę o nowej knajpie, to wrzucenie na koniec wrażeń z wypitych piw jest dla mnie naturalne. Trudniej mi jednak grzebać po różnych historycznych zdjęciach rozsianych po różnych katalogach i komponować z tego spójny wpis. Niemniej jednak postanowiłem powalczyć z zapominaniem o wielu ciekawych piwach i zestawić ostatnie degustacje w jednym zbiorczym wpisie.

To w sumie tylko dwa wyjścia do knajp, które zostały rozdzielone niezwykle pracowitą środą. We wtorek byliśmy z Jarkiem, zatwardziałym miłośnikiem puszkowego Żubra, w Upojonych i Absurdalnej. W czwartek wybraliśmy się z Marcinem i Magdą do bielskich Cafe Pigal i Środka. W sumie to dwanaście piw, bo szczęśliwie wszystko mogę pić z Gosią na pół. To rozwiązanie ostateczne. W toku obrabiania wpisu wyszło na jaw, że brakuje zdjęcia jednego piwa, które w dodatku mi smakowało - a to prawdopodobnie z tego powodu, że pieniło się ponad miarę i przyszło do stolika później...