Wszystkie moje dotychczasowe kontakty z piwem norweskim zawdzięczam prezentom. Różne miłe osoby będąc na północy Europy przywoziły mi mniejsze i większe podarki. Tak spróbowałem Nogne O, tak wypiłem Haandbryggeriet i tak poznałem mojego faworyta - Aegir Bryggeri. Stało się to gdy zobaczyłem na zdjęciach, jak wygląda browar. Zobaczcie sobie sami. Trafiły do mnie przepiękne, śliskie etykiety z uśmiechniętym wikingiem, ale przede wszystkim zasmakowało mi piwo. Dzisiejsze trzy piwa przyjechały do mnie za sprawą siostry, która z mężem wybrała się na daleką północ na roadtrippin'. Okazało się, że wystarczy powiedzieć: "kup coś z uśmiechniętym wikingiem" i nie trzeba nic więcej dodawać. Dzięki siora, wiem że to nie tania zabawa!

Vetlebror (Brat Vetle) to pierwsze piwo, jakie wypiłem po dziesięciodniowej anginie. Jasnoniebieski uśmiechnięty wiking to session IPA. Piwo prezentuje się naprawdę przednio, jasnopomarańczowe, opalizujące z czapką piany. W zapachu przywitał mnie niezbyt mocny, ale ładny aromat poziomek i białych owoców. Piwo ma przyjemną, średnią pełnię, a w smaku wracają wyraźne czerwone owoce, które dominują nad cierpkim winogronem i skórką cytryny. Całość dopełnia goryczka co najmniej średniego poziomu. Vetlebror jest przyjemny, lekki, zbalansowany i zupełnie nieodkrywczy. Chyba taki właśnie powinien być session. 6,5/10.

Lærdøl to mieszkaniec gminy Lærdal, która leży rzut beretem od miejscowości Flam, w której znajduje się Browar Aegir. Piwo to sour cherry ale. Piękna, jakby płonąca etykieta kontrastuje z pianą, która chyba miała trafić do cocacoli, bo w kilka sekund wygazowała się z sykiem. Piwo o ciemnoczerwonym kolorze wygląda bez niej niczym kompot. Pachnie już jednak jak rasowa kiszona kapusta, do której ktoś wciepnął duże ilości wiśni. Zapach jest mocarny i zwiastuje dużą kwaśność piwa. Ona rzeczywiście jest potężna. Pierwsze łyki to wykrzyw twarzy, któremu wtórują pestki wiśni sprawiające, że piwo ma wytrawny charakter. Po chwili kwas się układa w przełyku. Prawdziwa rewelacja. 8/10.


Nienaganny wygląd Lucky Jack z browaru Lervig Aktiebryggeri zachęca do konsumpcji. Wita mnie pięknie złota, lekko opalizująca barwa i czapka bielutkiej piany. Zapach nie jest mocną stroną piwa, jest lekki i tylko delikatnie przebijają się cytrusy. Szokiem jest duża gorycz, pierwsze łyki zaskakują jej poziomem, ale po chwili wszystko zgrywa się nieźle działającą całość. W smaku pojawiają się wytrawny grejpfrut i cierpka skórka cytrynowa, które dobrze pasują do sporej goryczy. Piwo jest gładkie i koniec końców przyjemne w odbiorze. 6,5/10.

To była udana rajza do Norwegii. Podróżuj siostro, poznawaj, baw się i pamiętaj o bracie. Piwa z uśmiechniętym wikingiem polecam każdemu, bo na żadnym się nie zawiodłem.