Plead the 5th to ponoć kultowy już jedenastoprocentowy imperialny stout z amerykańskiego Dark Horse. W zapachu mamy przede wszystkim mocną czekoladę deserową. Smak to już palona kawa, ciemne słody i leśne owoce. Piwo jest pełne w smaku, gorzkie i mocno wytrawne. Te ciemne owoce, kojarzące się z borówkami i jeżynami, robią jednak doskonałą robotę. Dla mnie bomba i kolejne piwo nie niszczące portfela. 8,5/10.

Snoutjuice imperial stout ze szwedzkiego Brewski, o którym to browarze już kiedyś pisałem (klik!). 11,5% alkoholu zostało zawarte w gęstym, lepkim i słodkawym płynie, w którym dodatek wanilii i ziaren kakaowca jest wyraźnie wyczuwalny. Piwo jest przy tym mocno palone i bardzo czekoladowe, nawet bardziej niż kakaowe. Finisz jest wytrawny, co sprawia że piwo jest zbalansowane i bardzo mi zasmakowało. 8/10.


Nad leżakowanym w beczce po whiskey Wostokiem z Minibrowaru Reden już niejednokrotnie się rozpływałem. Piwo jest tyle niedoceniane, co niedostępne. Kolejna warka sprzedała się już na pniu, ale tu do degustacji miałem jeszcze poprzednią, czyli pierwszą. Oczywiście przeterminowaną. Czas mu się nie przysłużył niestety, to nie było to samo piwo, które piłem na pierwszym Silesia Beer Fest (klik!). Stracił swój beczkowy charakter i delikatnie poszedł w kwaskową kawę. Nie no, ok. Wypiłem. Jednakowoż ze wspomnieniem nie miał najmniejszej szansy. 6/10.

Kolejnym przeterminowanym piwem w zestawieniu jest Pożegnanie korporacji, czyli jedno z pierwszych piw PiwoWarowni. Właściwie nie pamiętam już, czy nie piłem go bo zbierał złe recenzje, czy dlatego, że pierwsze piwa chłopaków pozostawiały nieco do życzenia. Pijąc 12. stycznia miałem już pewność, że termin minął i wszystko, co mogło się ułożyć, już to uczyniło. Na początku wydawało mi się, że coś złego się tu zadziało, ale - jak stoi w notatce - szybko mi przeszło. Kawa, czekolada, lekka paloność. Nieco zbyt mało ciała, co uwydatnia nuty alkoholowe. Piwo jest ok. Muszę kupić nowszą warkę. 6/10.

To już drugie piwo Lerviga w zestawieniu, a tym razem w kooperacji z brazylijskim mikrusem Way Beer. To genialne piwo kosztowało 18,99 i to jedne z najlepiej wydanych 19 złotych (minus rabat w sklepie). Jest absolutnie rewelacyjne. 3 ziarna to wanilia, kokos i tonka i tak, to piwo ma 13 procent alkoholu, który jest zupełnie niewyczuwalny w mieszaninie aromatów i smaków. W smaku na kubki rzuca się przede wszystkim charakterystyczna tonka. Kokos o dziwo jest przyjemny, a wanilia bardzo delikatna. Piwo jest cholernie gęste, mocno kakaowe, słodko-czekoladowe i palone. Gęste i okrąglutkie. Czad. 9/10.


Limanowski Browars powstał w 2016 roku i wtedy też udało mi się go odwiedzić. Spróbowałem wtedy też leżakującego w tanku RISa (klik!). Od strony wizualnej piwo wymiata - zarówno zarąbista etykieta Risniefta, nawiązującego swą nazwą do radzieckiego koncernu naftowego, jaki i wygląd samego piwa są absolutnie bez zarzutu. 22° blg i 8% alkoholu w tym zestawieniu nie robią wielkiego wrażenia, ale piwo i tak jest całkiem gładkie. Dominuje tu palenie, prażenie, intensywna kawa i nutka ciemnych owoców. Popiołowo-kwaskowy finisz dopełnia to dobre piwo, które przeszło jakoś bez echa. 7/10.


W styczniu w czasie kranoprzejęcia Szpunta i Olimpu (klik!) udało się wypić Hadesa leżakowanego w beczce po rumie. To bardzo intensywne, mocno waniliowe piwo, w którym wyraźnie czuć wpływ beczki. Drewno, suszone owoce, czekolada, a z tyłu paloność i wiśnie. Bardzo dobre piwo! Aż dziw, że tak mało się o nim mówiło i pisało. 8/10.


Dessert z serii Beer Geek Mikkellera, to już trzecie piwo tego browaru w przeglądzie. Uwarzone jest z dodatkiem kakao i wanilii i zawiera 11,2% alkoholu. Oczywiście nie czuć go w tej aksamitnej gęstwinie. Mocny aromat pełny jest prażonego ziarna kawy, kakao i czekolady. Można powiedzieć, że Dessert świetnie balansuje słodycz i gorycz. Można też powiedzieć, że i słodyczą i goryczą jest przeładowany do granic możliwości. Wydaje się bardzo słodki, ale też ten smak ma właściwą kontrę. Paloność dodatkowo zwiększa odczucie wytrawności. W tle pojawiają się wanilia, belgijskie czekoladki i nuty lukrecji. Moc! 9/10.


Trafiły się też w przeglądzie piwa, co do których miałem oczekiwania wyższe, niż otrzymana jakość. Teraz dwa z nich. Pierwszy to Cracker, będący kooperacyjnym płodem Whisker.Beer i Deer Bear. Największym mankamentem tego piwa jest to, że jest płaskie jak snowboard. Kawa, kawa, kawa, kawa z mlekiem. I to taka tania parzucha w stylu Forta, którego kiedyś dawali honorowym krwiodawcom. W smaku słodko od laktozy. Zupełnie nie mój klimat, zdominowany przez sztuczną kawę. 5/10.


Drugim - jeszcze większym - potworkiem jest Nut cracker, czyli Cracker z aromatami orzechowymi. Już po otwarciu butelki z odległości metra dolatuje do nosa całkowicie sztuczny zapach orzechów laskowych. To piwo trudno się wącha, jest obrzydliwe, a do picia musiałem się zmuszać. Tak oto Nutcracker zasilił zlew. 1/10. Jedno z najgorszych piw ever, obok Bojana kokosowego.


Ametyst z Piwojada także nie zostanie moim ulubionym piwem. Nie jest złe, ale potwornie wodniste. Przy 22° odfermentowanych do 9,3% alko powinno być tego ciała trochę więcej. Piwo było leżakowane z wiórkami kokosowymi i to czuć. Jest gorzka czekolada, nuta paloności, ciutka orzechów. We wspomnianym braku ciała objawia się niestety alkohol. Gdyby nie to byłoby lepiej. 5/10.


To już kolejne pite przeze mnie przeterminowane P.I.S & love z Birbanta. To piwo jest coraz lepsze z każdym miesiącem na leżaku. Palone i torfowe nuty zdecydowanie układają się i ugrzeczniają (jeszcze bardziej), świetnie współpracują z czekoladą i kawą. W piwie uwypukla się słodycz czekoladowa i nuta kakao. Pełnia jest powyżej średniej, jest gładko. To kawał świetnego piwa! 8/10.


Nie ukrywam, że przez długo go nie miałem, bo wszystkie opinie były druzgocące. Jednak kiedy znalazłem do w obecnym Kraftstorze przecenionego do granic rozsądku, to zabrałem na przegląd. Nazywanie Zajcewa Bejcewem to może przesada, bo nie daje jak klej do tapet, ale nuta alkoholu jest zdecydowanie zbyt mocna. Pojawia się czekolada, wyraźny karmel i paloność. Dość płaskie to piwo i wciąż nieułożone, mimo że przeterminowane. To się objawia dopiero w przełyku, który pali i gryzie. Alkoholowa gorycz rozgrzewa i drapie. 4/10.