Lejące się z nieba strugi deszczu, przenikający chłód i wilgotność na poziomie wanny pełnej wody w saunie nie sprawiły, że na Beer Cup przyszło mniej ludzi. Ostatni dzień lata nie rozpieścił nas pogodą, pozostawiając złotą polską jesień skrytą ze strachu przed sypiącym w Tatrach śniegiem. To był mój najkrótszy pobyt na bitwie - nawet załapałem się na darmowe parkowanie pod galerią. Nieco spóźnionego zaskoczyła mnie w Białej Małpie kolejka do baru i piętro pełne spragnionych fanów piwa. Zaczęło się ze standardowym opóźnieniem, za które tym razem byłem wybitnie wdzięczny. 

Nie zaskoczyła mnie nieobecność jednego z piwowarów domowych. Paweł Masłowski (Dwie Lewe Ręce), w godzinach pracy piwowar Pinty, spełniał swoje obowiązki na Warszawskim Festiwalu Piwa. Na szczęście jego piwo było na miejscu i okazało się, że jest... Ale to później. Miejsce Pawła za stołem zajął Artur Lesiak. Wszyscy pozostali piwowarzy - Daniel Lempke z Mody Home Brewery, Michał Mutryn i Rysiek Pieczyk z Browaru Domowego 41-103 oraz Sławek Winiarski z Browaru Winiarskiego - polewali piwo we własnych osobach.

Stylem na bitwie był niedoceniany tripel, czyli - jak to zażartował Remik - taki belgijski mózgotrzep. To "mocne belgijskie piwo z wyraźnymi nutami owocowo-fenolowymi, treściwe, ale nie ciężkie, alkoholowe, ale nie rozpuszczalnikowe, z łagodnym balansem słodyczy i goryczki". Tu gównie od drożdży zależy, w jaki sposób objawią się owoce i przyprawy. 

Biała Małpa ma świetny klimat. Integracja przebiegała wzorowo, pod czujnymi oczami prezesów - Janka z PSPD i Marka z Projektu (Ave!). Piwowarzy wymieniali się butelkami, degustowali swoje piwa (szacun za piwo z pędami iglaka i NEIPA z polskich chmielach - piłbym jak szalony). Dziękuję też za wspaniały odzew na mój apel o kilka domowych piw - prawie mi się plecak urwał. 

Dobra atmosfera sprawiła, że czas płynął szybko, a wyniki pojawiły się jakby od razu. Prezentują się następująco: