Za to browar od samego początku sprawia bardzo dobre wrażenie. Mieści się w budynku z początku XX wieku. Najpierw należał do właściciela lokalnej cukrowni, a następnie pełnił funkcję domu harcerza i biblioteki pedagogicznej. Budynek przeszedł gruntowną renowację zanim w 2019 swoje podwoje otworzył browar restauracyjny. Warto poszperać na fanpage’u browaru, by zobaczyć, jaką ruiną był. Dziś ustawiony za gotyckimi zabytkami, otoczony zielenią i bielutkim płotkiem, przepięknie wykończony budynek jest ozdobą miasta.

Wnętrze zachwyca. Wchodząc do środka przechodzi się między piętrowo ustawioną warzelnią, do której jeszcze wrócę, i barem w kształcie podkowy. Parter ma kilka bardzo mocnych punktów. W dużej sali jest to ustawiona pod wielkim półokrągłym oknem sofa w kolorze butelkowej zieleni, pełniąca rolę swoistej loży. Po drugiej stronie sporej sali znajduje się wykończona zieloną ceramiką ściana z logo browaru. Wzdłuż okalających warzelnię schodów na piętro, za warzelnią na ścianie narysowana jest wielka grafika związana z piwowarstwem w Stargardzie. Całość wnętrza trzypiętrowej restauracji (nie liczę piwnic, gdzie znajduje się znaczna część browaru i kuchnia) wykończona jest piękną cegłą, czarną stalą i dekoracjami o charakterze loftowym. Bardzo dużo jest subtelnych punktów świetlnych i jeszcze więcej niebanalnych grafik. Drugie piętro nie jest aż tak przestronne, ale ma za to wyjście na przyjemny taras. Jest też trzecie piętro zwyczajowo pełniące rolę pokoju VIP-ów, ma nawet osobny bar. Atmosfera wyczarowana przez dekoratora jest magiczna.

No ale przecież nie szwendam się po browarze sam. Moimi przewodnikami są fantastyczni Oskar Pych i Sławek Kamiński. O browarze wiedzą wszystko, są też skarbnicą wiedzy o okolicznych browarach i samym mieście. Oskar warzy w browarze od samego początku, czyli od marca 2019 roku, a Sławek dołączył do niego później. 

Wyeksponowana warzelnia to kocioł zacierno-warzelny i kadź filtracyjna o wybiciu 10 hektolitrów. Cała reszta browaru znajduje się pod ziemią. Tak naprawdę moje zwiedzanie zaczęło się właśnie od podziemi, bo to było jedyne otwarte wejście, jakie znalazłem rano. Przez kuchnię, magazyn i obok chłodni przedostałem się do browaru już z obstawą. Osprzęt browarniczy znajduje się w trzech pomieszczeniach (nie licząc śrutownika, który - o czym nie wspomniałem wcześniej - mieści się na ostatnim piętrze za swoistym parawanem wyglądającym nieco jak klatka zabytkowej windy), jest nieźle wkomponowany w ciasne piwnice. Jedna część piwnicy to siedem tankofermentorów o pojemności 20 hl., druga część - do tej można zajrzeć przez okna zewnątrz - to sześć tanków wyszynkowych i jeszcze tankofermentor. Każdy o pojemności 20 hl. Tu także w trzech beczkach leżakuje piwo na specjalną, styczniową okazję. Chyba wiecie, o co chodzi…

W czasie wizyty piwo leje się dość szerokim strumieniem, panowie dbają, bym nie był odwodniony w ten letni dzień. Próbuję więc Orkiszowego, które jest warzone w browarze od samego początku, jest bezalkoholowa APA, która sprawdza się jedynie jako substytut piwa, całkiem przyjemny Lager, normalne APA i moim zdaniem najlepsze w zestawie Pszeniczne. To znaczy najlepsze z tych dostępnych na kranach, bo w piwnicach znalazłem nieco ciekawsze rzeczy, nie mówiąc nawet o tych wersjach z tanków. Mianowicie wciąż leżakuje porter bałtycki w podstawowej wersji, a także trzy różne wersje beczkowe. Podstawki spróbowałem i już kombinuję, jak tu by pojechać w styczniu w okolice Stargardu. Zapowiada się fantastycznie! 

Jeśli mało wam wrażeń, to piwa możecie zabrać na wynos w towarzystwie pieczywa wypiekanego w browarze oraz rzecz jasna obrandowanego szkła. Dzięki panowie za Wasz czas! Do jak najszybszego zobaczenia! A wam serdecznie polecam jak najszybszą wizytę w Miejskim Browarze Stargard!