Bardzo ważną zaletą jest bliskość metra. Wysiadacie z wagonika czerwonej linii na przystanku Ládví, wynurzacie się z czeluści i widzicie Dom Kultury Ládví, którego sporą część zajmuje restauracja z browarem. I nie tylko, bo częścią kompleksu są piekarnia, kawiarnia i delikatesy. To Praga 8, dzielnica Kobylisy. Patrząc na plan Pragi powiedzielibyście, że to nieblisko centrum, ale właśnie wtedy wjeżdża metro i zapominacie o tym. Cała okolica wygląda jakby powstała w czasach centralnego sterowania, jak gdyby architekci tworzyli wymarzone osiedle. Są bloki, ale dużo zieleni i przestrzeni pomiędzy nimi, centrum handlowe, kulturalne i dobra komunikacja. Dom Kultury powstał właśnie w latach 70. ubiegłego wieku i ma taką znajomą architekturę rodem z Sosnowca czy Dąbrowy Górniczej. Dziś, w wersji odnowionej i czystej, wygląda to bardzo przyjemnie. Nad Kobylisami góruje wzgórze Ládví i już macie całą etymologię nazwy browaru.

Na Kobylisach dołącza do mnie Michał, ziomek z Sosnowca. Już na zewnątrz wita nas tłumek ludzi, a w środku jest prawie pełno. Niestety praktycznie wszystkie wolne stoliki to rezerwacje. Miła dziewczyna wciska nas jednak do dwuosobowego stolika, a za chwilę obok nas sadza Czeszkę na oko w wieku naszych mam. No ale świetnie się gadało z nią o piwie. A było o czym.

 

Restauracja jest duża i nowocześnie urządzona. To dwa osobne pomieszczenia połączone przewiązką z barem. Przy wejściu jest nieco chaotycznie, ale obsługa bardzo dobrze ogarnia wszystko. Ciepła barwa drewna, czarna stal i biel ścian uzupełniona piwnymi fotografiami i mapami tworzy eleganckie i bezpretensjonalne wnętrze. Nad barem wiszą nagrody za konkursy piwne a w jednej z sal koszulki hokeistów. Niestety cały sprzęt do produkcji piwa znajduje się piętro niżej i nie da rady zejść tam w piątkowe późne popołudnie. Cóż, następnym razem.

 

W karcie dostępnych jest dziesięć piw i można zamówić deskę degustacyjną z wybranymi czterema piwami. To popularny projekt firmy Rastal, sam mam taką w domu, tylko w domu nie używam. Ja decyduję się na Předák, dvanactkę Praotec, saisona (!) Relax Blues z dodatkiem kolendry i nowej odmiany żateckiego chmielu Blues oraz dry stout (!) Kopi Vitezstvi. Piwa są bardzo dobre, nie ma się do czego przyczepić. Większość piw w ofercie stanowią piwa górnej fermentacji, co jest dość nietypowe. Dalej sięgam po IPA 15° Everglades - jest nowofalowo, aromatycznie, ale też z goryczą. Potem idziemy w butelki, których też jest dość sporo w lodówce. Bierzemy jedenastoprocentowego potwora Alcatraz czyli imperialne brut IPA oraz klasyczne brut IPA - Zlatá horečka, zledwie 7,6%. Nawet ten mocarz jest dobry, choć faktycznie kopie. To też kolejne, chyba czwarte brut IPA wypite w Pradze w ciągu tych dni. To mniej więcej tyle, ile od 2017 w Polsce. Skąd uwielbienie dla brutów u naszych południowych sąsiadów. Następnym razem popytam.

Miejsce, wystrój, piwo, atmosfera, dojazd. Wszystko to sprawia, że to Ládví Cobolis to miejsce, do którego wrócę w pierwszej kolejności! Jeśli jeszcze tam nie byłeś, nawet się nie zastanawiaj!