Jak wspomniałem budynek wygląda bardzo ładnie. Jest elegancko odnowiony i zaadaptowany. Wcześniej była to prawdopodobnie kuźnia, ale to oczywiście strzał w ciemno. Wskazuje na to wielkie palenisko stojące w głębi restauracji. W ogóle wnętrze stylizowane jest na lokal z innej epoki. Kamienna podłoga, masywne drewniane belki, cegła ciężkie meble. Nie do końca to mój klimat, nieco zbyt ponury, ale może się podobać. Do tego dochodzi nieco miedzi i mosiądzu w wykończeniu - to chyba te abstrakcyjne pretensjonalne rzeźby psuły mi klimat. Stylizowane na górnicze, wiszące z sufitu lampy za to bardzo fajne. O mapie na ścianie już wspominałem. Niestety wyżej wleźć się nie dało, podobnie jak do piwnicy.

Warzelnia jest wyeksponowana, można się jej dobrze przyjrzeć, bo schody na górę okrążają ją. Reszta browaru była niedostępna dla postronnego Tomasza, a pytał on, czy może zerknąć. Bardzo szanuję wyeksponowanie nagród z KPR. Na ścianie i w menu. Piwa są bardzo fajnie opisane w czterech językach, to dobry pomysł. Mają też swoje nazwy - koźlak to Wysoki Kamień, a nie po prostu Koźlak. Na smak to nie wpływa, ale lubię to.

Na desce znajduje się sześć piw. Pils Orle (złoto w KPR w 2021) bardzo dobry, zrobiony bardziej po niemiecku, wytrawny i po zdecydowanie goryczkowej stronie mocy. Potem dwa piwa przedstawione jako pszeniczne - pierwsze było witbierem, to Szrenickie - fajny, rześki, cytrusowy, kolendrowy, dobrze zbalansowany. Weizen (chyba bez nazwy własnej) bardziej bananowy, ale też kwaskowo cytrynowe. Marcowe nieco za słodkie i za mało gorzkie, niby taki bardziej oktoberfest, ale wciąż za słodkie i dla mnie mniej pijalne (nie na litry). Wspomniany koźlak Wysoki Kamień mi nie smakował. Dość jasny, pełny, w zapachu i smaku trochę jak niedofermentowane, lekko truskawkowe, kompletnie bez koźlakowego sznytu. Najlepsze okazało się APA - rześka, gorzka, pachnąca i smakująca polskimi chmielami (to kolejny strzał w ciemno), które tu pasują. Klasowe APA. Ogólnie jest zaskakująco dobrze. Zaskakująco bo pomimo mijających lat wciąż bywam uprzedzony do "restauracyjnych" browarów, gdzie piwo ma rolę trzeciorzędną. W Marientalu wydaje się być istotne. Na wynoks zabrałem porter bałtycki Chybotek i ze świeżej perspektywy, bo piłem już jesienią, okazał się być pyszny.

Cóż więcej mogę dodać? Ja sobie nie wyobrażam, by ludzie interesujący się piwem i lubiący dobre, nie zajrzeli do Restauracji u Hochoła i Browaru Mariental. To dobrze położone, mające swój klimat i świetnie karmiące miejsce. Ja w sumie nie mogę się doczekać powrotu tam.